မိုးေကာင္းသား
Tuesday, May 1, 2012
Wednesday, February 29, 2012
Thursday, January 12, 2012
Saturday, December 24, 2011
ကံေမွ်ာ္သူ ႏွင့္ ကံေခ်ာ္သူ
လူပ်င္းေတြက…
“အတိတ္ကံရဲ႕ အက်ိဳးေပးကိုသာ ေမွ်ာ္လင့္ေနတတ္ၾကပါတယ္။ ပစၥဳပၸန္ကံ အသစ္ကို ဥာဏ္၊ ၀ီရိယတြဲကူၿပီး အားမထုတ္တတ္ၾကပါဘူး။”
“အတိတ္ကံရဲ႕ အက်ိဳးေပးကိုသာ ေမွ်ာ္လင့္ေနတတ္ၾကပါတယ္။ ပစၥဳပၸန္ကံ အသစ္ကို ဥာဏ္၊ ၀ီရိယတြဲကူၿပီး အားမထုတ္တတ္ၾကပါဘူး။”
“ေညာင္ေထာက္သူ ေျခက်ိဳး၊ ေညာင္ခ်ိဳးသူ ေရႊအိုးရ” ဆိုသလို ပစၥဳပၸန္အလုပ္ႏွင့္ လက္ရွိအက်ိဳး တလြဲတေခ်ာ္ ျဖစ္ေနသူေတြကေတာ့…
ပစၥဳပၸန္ကံ တစ္ခုတည္းကိုပဲ ကြက္ၾကည့္မိတဲ့အတြက္ အားမလို အားမရ၊ မေက်မနပ္ျဖစ္ၿပီး ကံကို အယံုအၾကည္မရွိတဲ့ မိစၧာဒိ႒ိေတြ ျဖစ္သြားတတ္ၾကပါတယ္။
ပစၥဳပၸန္ကံ တစ္ခုတည္းကိုပဲ ကြက္ၾကည့္မိတဲ့အတြက္ အားမလို အားမရ၊ မေက်မနပ္ျဖစ္ၿပီး ကံကို အယံုအၾကည္မရွိတဲ့ မိစၧာဒိ႒ိေတြ ျဖစ္သြားတတ္ၾကပါတယ္။
(က) လူပ်င္းေတြက…
“အတိတ္ကံရဲ႕ အက်ိဳးေပးကိုသာ ေမွ်ာ္လင့္ေနတတ္ၾကပါတယ္။ ပစၥဳပၸန္ကံ အသစ္ကို ဥာဏ္၊ ၀ီရိယတြဲကူၿပီး အားမထုတ္တတ္ၾကပါဘူး။”
“အတိတ္ကံရဲ႕ အက်ိဳးေပးကိုသာ ေမွ်ာ္လင့္ေနတတ္ၾကပါတယ္။ ပစၥဳပၸန္ကံ အသစ္ကို ဥာဏ္၊ ၀ီရိယတြဲကူၿပီး အားမထုတ္တတ္ၾကပါဘူး။”
ရွိပါတယ္ေနာ္။ တခ်ိဳ႕လူေတြ ေျပာတတ္ၾကတာ။ “မရွိလို႔လုပ္စားတာ ေျဖးေျဖးေပါ့။ ကံပါရင္ ရလိမ့္မယ္”တဲ့။ ပ်င္းတာသက္သက္လို႔ပဲ ထင္ပါတယ္။ အတိတ္ကံ မ်ိဳးေစ့ေတြ ရွိေပမယ့္ အဲဒီ့မ်ိဳးေစ့ကို ေျမေပၚခ်မစိုက္ရင္၊ ေရ၊ ေန စတဲ့ အေထာက္အပံ့ေတြ မေပးႏိုင္ရင္၊ ေပါင္းသင္ ျပဳစုျခင္းေတြ မလုပ္ရင္ အပင္ေပါက္လာႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဥာဏ္၊ ၀ီရိယ မကူဘဲ ရစရာရွိရင္ ရလိမ့္မယ္ဆိုၿပီး ထိုင္ေမွ်ာ္ရံုသက္သက္နဲ႔ေတာ့ ရဖို႔မလြယ္ပါဘူး။ အတိတ္သံသရာက ျပန္ဆပ္လာမယ့္ ကံေၾကြးကိုထားလို႔ လက္ရွိဘ၀မွာ ေပးမိတဲ့ အေၾကြးေတာင္ နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ မနည္းကို အားထုတ္ၿပီး ျပန္ေတာင္းႏိုင္မွ မွန္းထားတဲ့အတိုင္း ရတတ္ၾကတာပါေနာ္။ ဘာမွ အားမထုတ္ရဘဲ အလိုလို ျပန္ရတယ္ဆိုတာ ရွိေတာ့ရွိမယ္။ ရွားပါလိမ့္မယ္။ မိမိတို႔အေနနဲ႔လည္း ဆပ္လာမယ့္ ကုသိုလ္ကံေၾကြးကို ေက်နပ္ေလာက္တဲ့ အတိုင္းအတာအထိရႏိုင္ဖို႔ (မိုးရြာရင္ မိုးေရကို လိုအပ္တဲ့ေနရာေရာက္ေအာင္ ကြက္တိစီးေစႏိုင္ဖို႔ ေျမာင္းၾကိဳေဖာက္ထားရသလိုမ်ိဳး) ဥာဏ္၊ ၀ီရိယကူၿပီး ကုသိုလ္ေျမာင္းေလး ၾကိဳေဖာက္ထားဖို႔ လိုပါတယ္။ ေျမာင္းထဲမွာလည္း အမႈိက္ေတြနဲ႔ ပိတ္မေနေအာင္၊ ေရစီးေရလာေကာင္းေအာင္ ၾကိဳရွင္းေပးထားရပါမယ္။ ကုသိုလ္ကေတာ့ အက်ိဳးေပးလာပါၿပီ။ မိမိတို႔က အကုသိုလ္ကံေတြနဲ႔ ပိတ္မိေနၿပီး ေကာင္းက်ိဳးရသင့္သေလာက္ မရဘဲ ျဖစ္တတ္လို႔ပါ…။
Tuesday, December 13, 2011
သႏၵိဌိက ဓမၼလမ္းစဥ္ ( ေဝဘူဆရာေတာ္...အဆုံးအမ )
စရဏ (အက်င့္) နဲ႔ ၀ိဇၨာ (အသိ) တၿပိဳင္နက္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရတယ္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာ အလုပ္ႏွစ္ခုၿပီးတာ ဒါပဲရွိတယ္။ (အလုပ္လုပ္ရင္း ရေအာင္႐ႈပါ။)
ဘုရားစကား၊ ဆရာ႔စကား တစ္ထစ္ခ်နာယူ၊ အရာရာ ႐ုိေသ၊ ကုိယ္ကုိ ႏွိမ္႔ခ်၊ ခႏၲိနဲ႔ ေမတၱာ မ်ားမ်ားထားၿပီး လုပ္ရတယ္။
‘၀ိပႆနာတရား’ဆုိတာ ထင္ရွားတဲ႔တရားကုိ ျမင္ေအာင္ ႐ႈမွတ္ျခင္းပင္ျဖစ္တယ္။ ထင္ရွားရွိတဲ႔တရားကုိ ျမင္ေအာင္မ႐ႈႏုိင္ရင္ ၀ိပႆနာ မျဖစ္ဘူး။
ထင္ရွားတဲ႔ တရားဆုိတာ တျခားမွာသြားၿပီး ရွာရတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘူး။ ေရွာင္မရ၊ တိမ္းမရ မျမင္ခ်င္လုိ႔ မေနရေအာင္ ကုိယ္မွာ အၿမဲထင္ရွားရွိေနတဲ႔ ႐ုပ္နာမ္တရားေတြပဲ ျဖစ္တယ္။
ကုိယ္မွာ အၿမဲထင္ရွားရွိတဲ႔ ႐ုပ္နာမ္တရားေတြထဲမွာ လူတုိင္း နားလည္လြယ္ကူတာဟာ ‘အာနာပါန’ ၀င္ေလထြက္ေလ ႐ႈမွတ္မႈ ျဖစ္တယ္။
‘ထြက္ေလ ၀င္ေလ’ဆုိတာ အမိ၀မ္းမွ ေမြးကတည္းက ေသသည္အထိ အၿမဲမျပတ္ တရစပ္ရွိေနတဲ႔ တရားသေဘာ ျဖစ္တယ္။ အလုပ္ လုပ္ေနရင္း၊ စကားေျပာေနရင္း၊ စာက်က္ေနရင္း၊ အိပ္ေပ်ာ္ေနရင္းလည္း ရွိေနတာပဲ။
Saturday, December 10, 2011
Subscribe to:
Posts (Atom)