ယခုအခါ ၀ိပႆနရာတရားစခန္း အမ်ားစုတြင္ ေယာဂီမ်ား ပုတီးမစိပ္ၾကရန္ စည္းကမ္းခ်က္ သတ္မွတ္ထားသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ သင့္ပါေပသည္။ တရားစခန္းတြင္ တရားအားထုတ္ေရးသည္သာ အဓိကျဖစ္သည္။ တေန႔လံုးလိုလို တရားအားထုတ္ရသျဖင့္ ပုတီးစိပ္ခ်ိန္ မေပးႏိုင္ေပ။ တရားရႈနည္းကိုသာ အဓိက ေလ့လာဆည္းပူး အားထုတ္ရမည္ျဖစ္သျဖင့္ ပုတီးစိပ္ရန္ မလိုအပ္ေပ။ ထိုစည္းကမ္းခ်က္ကို ကၽြႏ္ုပ္တို႔ သေဘာေပါက္နားလည္၍ ေထာက္ခံျခင္းျပဳအပ္ပါသည္။
သို႔ရာတြင္ တရားစခန္းျပီးဆံုး၍ မိမိတို႔ေနအိမ္မ်ားသို႔ ျပန္ေရာက္ၾကေသာအခါ အခ်ိဳ႔က စိပ္ပုတီးကို စြန္႔လိုက္ၾကသည္ကို ၀မ္းနည္းဖြယ္ ေတြ႔ရသည္။ စင္စစ္ ေနအိမ္၌ တရားအားထုတ္မႈကို တနာရီ ႏွစ္နာရီ စသျဖင့္ တႀကိမ္ ႏွစ္ႀကိမ္သာ ႀကိဳးၾကားႀကိဳးၾကား ျပဳက်င့္ႏိုင္ၾကသည္။ ဤသို႔ေသာ အေျခအေနမ်ိဳးတြင္ ပုတီးစိပ္ရန္ မလိုေတာ့ဟု ယူဆကာ ပုတီးကို စြန္႔ပယ္လိုက္ၾကသည္မွာ ၀မ္းနည္းဖြယ္ျဖစ္သည္။ ၀ိပႆနာတရား အားထုတ္သူသည္ စိပ္ပုတီးကိ္ုင္ေဆာင္ရန္ မလိုေတာ့ ဟူ၍ အခ်ိဳ႔ခံယူေနၾကသည္ကို ၀မ္းနည္းဖြယ္ ျမင္ေတြ႔ေနရသည္။
မူလအစက စိပ္ပုတီးသည္ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား အသံုးျပဳေသာ အသံုးအေဆာင္ကား မဟုတ္ေပ။ ျဗဟၼဏ၀ါဒႏွင့္ မဟာယာနတို႔မွ ဆက္ႏြယ္လာသည့္ တႏၲရ၊ မႏၲရ ဂိုဏ္း၀င္မ်ား၏ ကိုယ္ပိုင္ အသံုးအေဆာင္သာ ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ ေရွးေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ျမန္မာႀကီးတို႔သည္ တႏၲရ၊ မႏၲရ ဂိုဏ္းတို႔၏ ပုတီး အသံုးျပဳနည္းကို အတုယူျပီး တီထြင္မႈျပဳခဲ့ၾကသည္။ မိမိတို႔ကိုးကြယ္သည့္ ဘာသာအရ ဘုရားဂုဏ္စသည့္ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကို ပြားမ်ားရာတြင္ ဂုဏ္ေတာ္အေရအတြက္ကိုလည္း သိရ၊ စိတ္တည္ၾကည္မႈလည္း ရေအာင္ စိပ္ပုတီးကို အသံုးျပဳခဲ့ၾကသည္။ စိပ္ပုတီးအကူအညီျဖင့္ ဗုဒၶါႏုႆတိဘာ၀နာကို ပြားမ်ားခဲ့ၾကသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဂုဏ္ေတာ္မ်ား ပြားမ်ားမႈ၌သာမက အနိစၥ၊ ဒုကၡ၊ အနတၱ ဟူေသာ လကၡဏာေရးသံုးပါးကို ဆင္ျခင္သည့္အခါတြင္လည္း စိပ္ပုတီးကို တိုးခ်ဲ႔ အသံုးျပဳခဲ့ၾကသည္။ ပုဂံေခတ္ကတည္းက ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ ဘိုးဘြားမ်ား ျပဳလာခဲ့ေသာ အစဥ္အလာေကာင္းပင္ ျဖစ္သည္။
ထိုအစဥ္အလာေကာင္းကို ပစ္ပယ္မည္ဆိုလွ်င္ အလြန္၀မ္းနည္းဖြယ္သာ ျဖစ္ေပမည္။ တရားစခန္းမ်ားမွအပ အျခားေနရာမ်ားတြင္ မည္သို႔ပင္ ၀ိပႆနာတရားကို အားထုတ္ေစကာမူ အားလပ္ခ်ိန္တြင္ စိပ္ပုတီးကိုေတာ့ လက္စြဲ ျပဳသင့္ေပသည္။ ၀ိပႆနာအားထုတ္မႈတြင္ အလြန္ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားေသာ လယ္တီဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီး၏ ဓာတ္ပံုအခ်ိဳ႔ကို ရႈပါ။ လက္တြင္ စိပ္ပုတီးကိုင္ထားသည္ကို ေတြ႔ျမင္ႏိုင္ပါသည္။
အလားတူပင္ အနာဂါမ္ဆရာသက္ႀကီး၏ ဓာတ္ပံုကိုလည္း ရႈပါ။ လက္ထဲတြင္ စိပ္ပုတီးကိုင္ထားသည္ကို ေတြ႔ျမင္ႏိုင္ပါသည္။(အခ်ိဳ႔က ထိုအခ်က္ကို ပယ္ဖ်က္လိုသျဖင့္ ယခုေခတ္၌ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးႏွင့္ အနာဂါမ္ဆရာသက္ႀကီးတို႔၏ ဓာတ္ပံုမ်ားကို ျပန္လည္ကူးယူ ပံုႏွိပ္ရာ၌ စိပ္ပုတီးကို ကြန္ပ်ဴတာျဖင့္ ပယ္ေဖ်ာက္ထားသည္ကို ၀မ္းနည္းဖြယ္ ေတြ႔ေနရေပသည္။)
စိပ္ပုတီးႏွင့္ပတ္သက္၍ စစ္ကိုင္းေတာင္ အေနာက္ ပရကၠမဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး အဆံုးအမကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္ တင္ျပလိုပါသည္။ ဆရာေတာ္ႀကီးသည္ ၀ိပႆနာတရားကို အံ႔ခ်ီးဖြယ္ေကာင္းေလာက္ေအာင္ပင္ အားထုတ္ေတာ္မူေသာ ဆရာေတာ္ႀကီး ျဖစ္သည္။ တေန႔တြင္ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ မနီးမေ၀း၌ ဒကာသံုးဦး စုေ၀း စကားေျပာေနၾကသည္။ စကား၀ိုင္း တနာရီခန္႔ ၾကာေသာအခါ ဆရာေတာ္ႀကီးက ထိုသံုးေယာက္ကိုေခၚ၍-မင္းတို႔ကြယ္၊ ကေလးေတြလဲ မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ေျပာရမွာ ၀န္ေလးလိုက္တာ၊ စကားမ်ားေနၾကလို႔ ျဖစ္ပါ့မလားကြယ္၊ ေတာ္ရံုေျပာရ ေတာ္ၾကေရာ့ေပါ့။ စကားေျပာေနမယ့္အစား ပုတီးမ်ားစိပ္ေနၾကရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲ ကြယ္-ဟု ဆံုးမေတာ္မူသည္။
ထိုအထဲတြင္ ၀ိပႆနာတရား အားထုတ္ေလ့ရွိေသာ ပုဂၢိဳလ္တဦးလည္း ပါသည္။ ထိုပုဂၢိဳလ္က ၀ိပႆနာ အားထုတ္ေနသူသည္ ပုတီးစိပ္ရန္ မလို-ဟု ခံယူထားသည္။ ထိုပုဂၢိဳလ္အား အထူးရည္ရြယ္လ်က္ ဆရာေတာ္ႀကီးက ၀ိပႆနာ မည္မွ်ပြားမ်ား အားထုတ္ေနေန ပုတီးကိုေတာ့ လက္မလြတ္ရဘူးကြယ့္။ အဂၤုတၱိဳရ္ ဧကနိပါတ္ အ႒ကထာမွာ ဘယ္ကမၼ႒ာန္း စီးျဖန္းစီးျဖန္း ျငီးေငြ႔လာရင္ ဗုဒၶါႏုႆတိ ကမၼ႒ာန္းကို စီးျဖန္းရမယ္။ ဗုဒၶါႏႆတိပြားမ်ားလို႔ စိတ္ၾကည္လင္လာတဲ့အခါက်မွ မိမိအားထုတ္ေနက် ကမၼ႒ာန္းကို ျပည္လည္ပြားမ်ား အားထုတ္ရမယ္။
ဥပမာ-ခြန္အားဗလႏွင့္ျပည့္၀တဲ့ သစ္ခုတ္သမားေယာက်္ားဟာ သစ္ပင္မျပတ္ခင္ ရဲတင္းက်ိဳးပဲ့ေသာ္ ပန္းပဲသို႔ ျပန္လည္ျပဳျပင္ျပီး သစ္ပင္ကို ျပန္လည္ခုတ္ရသလိုပါပဲ။ အဲဒီေတာ့ ပန္းပဲႏွင့္တူတဲ့ ဗုဒၶါႏုႆတိ ကမၼ႒ာန္းကို လႊင့္ပစ္ထားလို႔ မရဘူးကြယ့္။ ဗုဒၶါႏုႆတိ ကမၼ႒ာန္းကို စီးျဖန္းတဲ့အခါမွာလဲ ပုတီးနဲ႔က ပိုျပီး သမာဓိရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶါႏုႆတိကို လက္မလြတ္သလို ပုတီးကိုလဲ လက္မလႊတ္ရဘူးကြယ့္။ ဟူ၍ ရွင္းျပမိန္႔ေတာ္မူခဲ့ေပသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ၀ိပႆနာတရားကိုလည္း အားထုတ္ၾကရပါမည္။ စိပ္ပုတီးကိုလည္း မပစ္ပယ္သင့္ ၾကပါ။ အရာရာတြင္ အစြန္းမေရာက္ဘဲ မဇၩိမပဋိပဒါတည္းဟူေသာ လမ္းမွန္ကို က်င့္သံုးေတာ္မူႏိုင္ၾကပါရန္ တင္ျပအပ္ပါသည္။
(ျမတ္မဂၤလာ ၂၀၀၃-ခု မတ္လ)
No comments:
Post a Comment