Saturday, May 14, 2011

ငါအိုသြားေသာအခါ


  • ငါအိုသြားေသာအခါ ငါက အရင္က ငါမဟုတ္ေတာ့ဘူး၊ ငါ့ကို နားလည္ေပးပါ၊ စိတ္ရွည္ရွည္ထား ဆက္ဆံေပးပါ။
  •  ခ်ည့္နဲ႔နဲ႔ လက္ေတြနဲ႔ ထမင္းဟင္းေတြ အက်ီေပၚ ဖိတ္စင္သြားတဲ့ အခါ၊ အက်ီ၊ လံုခ်ည္ ဖိုသီဖတ္သီ ျဖစ္ေနတဲ့ အခါ၊ ငါ့ကို မရြံပါနဲ႔၊ ငယ္ငယ္တုန္းက ငါသုတ္သင္ေပးခဲ့တာေတြကို ေက်းဇူးျပဳျပီး သတိရေပးပါ။
  • အပ္ေၾကာင္းထပ္မက ေျပာဖူးတဲ့စကားေတြ ျပန္ေျပာမိတဲ့ အခါ စကားမျဖတ္ပဲ ေက်းဇူးျပဳျပီး နားေထာင္ေပးပါ။ ငယ္ငယ္တုန္းက အိပ္ရာ၀င္တိုင္း တစ္ေထာင့္တစ္ည ပံုျပင္ေတြ၊ ငါးရာငါးဆယ္ နိပါတ္ေတာ္ေတြ၊ ဇာတ္ၾကီး ဆယ္ဘြဲ႕ေတြ စတဲံ ပံုျပင္ေတြကို မရိုးေအာင္ေျပာရင္း ငါေခ်ာ့သိပ္ ခဲ့တာေတြကို သတိရေပးပါ။
  • မလႈပ္ရွားႏိုင္လို႔ ေရခ်ိဳးဖို႔ အကူအညီ လိုတဲ့ အခါ ငါ့ကို မျငိဳျငင္ပါနဲ႔၊ ငယ္ငယ္တုန္းက ေခ်ာ့တလည့္ ေျခာက္တလွည့္ ေရခ်ိဳးေပးခဲ့ဖူးတဲ့ ပံုရိပ္ေလးကို ျမင္ေယာင္ေပးပါ။
  • ေခတ္သစ္နည္းပညာေတြကို မသိနားမလည္ခဲ့ရင္ မေလွာင္ပါနဲ႔၊ ငယ္ငယ္တုန္းက ဘာေၾကာင့္ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းတိုင္းကို စိတ္ရွည္စြာ ငါျပန္ေျဖခဲ့တာကို သတိရေပးပါ။
  • စိတ္သြားတိုင္း ကိုယ္မပါ ႏြမ္းလ်ျပီး လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္တဲ့ အခါ ခြန္းအားပါတဲ့ လက္တစ္စံုနဲ႔ ငါ့ကိုကူတြဲေပးၾကပါ။ လမ္းေလွ်ာက္သင္စ အရြယ္တုန္းက တစ္လွမ္းခ်င္း လမ္းေလွ်ာက္သင္ေပးခဲ့တာေတြကို သတိရေပးပါ။
  • တစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႔ အိုစာသြားတဲ့ ငါ့ကိုၾကည့္ျပီး ၀မ္းမနည္းပါႏွင့္ နားလည္ေပးပါ၊ အားေပးပါ။ အရင္တုန္းက လူ႔ဘ၀ တက္လမ္းအတြက္ ငါလမ္းညြန္ခဲ့သလို အခုအခ်ိန္မွာ ငါ့ဘ၀ေနာက္ဆံုးခ်ိန္အတြက္ အေဖာ္ျပဳေပးပါ။
  • ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာနဲ႔ ေအးျမမႈေတြကို ငါျပံဳးျပံဳးေလး လက္ခံမွာပါ။ အဲဒီ အျပံဳးေတြထဲမွာ မဆံုးတဲ့ ငါ့ေမတၱာေတြ ေတြ႔ရမွာပါ။ 
  •  

No comments:

Post a Comment