ေစတိယ

ေစတိယ-သဒၵါသည္ အျမတ္တႏိုး ကိုးကြယ္ရာဟူေသာ အနက္အဓိပၸါယ္ကို ေဟာဆိုပါသည္။ ေစတီ, ပုထိုး ဟူသည္ ဘုရားေစတီ၊ ဘုရားပုထိုး၊ လူ, နတ္, ျဗဟၼာသတၱဝါတို႔ျဖင့္ ျမင့္ျမင့္ေမာက္ေမာက္ တည္ေဆာက္ျပဳလုပ္ေသာ အရာပင္ျဖစ္၏။
ယင္းေစတီကို ပါဠိလို - ေစတိယ၊ ထူပ၊
သကၠတလို - စဲတ်သၱဳပ၊
ကိုရီးယားလို - ထပ္ပဲ၊
သီဟိုဠ္လို - စဲတ်၊ စယ္ယသၱဳပ၊
အဂၤလိပ္လို - Pagoda, Dagoba, Shrine အသီးသီး ေခၚေဝၚၾကသည္။
ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားက ရုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္၊ သစၥာေလးပါး သိျမင္ေတာ္မူရာ ေဗာဓိပင္ႏွင့္ ျမတ္စြာဘုရား၏ သရီရဓာတ္ေတာ္မ်ားကို ဌာပနာသြင္း၍ တည္ထားသည့္ ျမင့္ျမင့္ေမာက္ေမာက္ အေဆာက္အအံုကို ေစတိယ-ေစတီ (သို႔) ထူပ-ေစတီပုထိုး-ဟု ေခၚၾကသည္။
လူ, နတ္, ျဗဟၼာ သတၱဝါတို႔ ေကာင္းစြာျမတ္ႏိုး ဆင့္ဆင့္တိုး၍ ကိုးကြယ္ရာေစတီေတာ္သည္-
၁။ ပရိေဘာဂ ေစတီ၊
၂။ ဓာတု ေစတီ၊
၃။ ဓမၼ ေစတီ -ဟူ၍ သံုးမ်ိဳးရွိသည္။


ျမတ္စြာဘုရား၏ အသံုးအေဆာင္ျဖစ္ေသာ ေရစစ္၊ ခါးပန္း၊ သကၤန္း၊ သပိတ္၊ ပရိကၡရာ စသည္တို႔ကို ထည့္သြင္းဌာပနာအပ္ေသာ ေစတီေတာ္ကို ပရိေဘာဂေစတီဟုေခၚသည္။
သရီရဓာတ္ေတာ္မ်ားကို ထည့္သြင္းဌာပနာ၍ တည္ထားကိုးကြယ္အပ္ေသာ ေစတီကို
ဓာတုေစတီဟုေခၚဆိုသည္။
ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ အစရွိေသာ တရားေဒသနာေတာ္မ်ား ေရးသားသည့္ ေပစာ၊ ဓမၼကၡႏၶာ တို႔ကို ထည့္သြင္းဌာပနာ၍ တည္ထားအပ္ေသာေစတီကို ဓမၼေစတီဟုေခၚသည္။


တနည္းအားျဖင့္ ေစတီေတာ္သည္---
၁။ ပရိေဘာဂ ေစတီ၊
၂။ ဥဒၵိႆ ေစတီ၊
၃။ ဓာတု ေစတီ (သာရီရိကေစတီ)ဟူ၍ သံုးမ်ိဳးျပား၏။


ထိုတြင္ ဘုရားရွင္အသံုးျပဳေနထိုင္ရာ ေဗာဓိပင္ကို ပရိေဘာဂေစတီဟုေခၚရ၏။
ဘုရားရွင္ကိုယ္စား ရုပ္ပြားဆင္းတုေတာ္ကို ဥဒၵိႆေစတီဟု ေခၚရ၏။
သဗၺညဳ ရွင္ေတာ္ဘုရား၏ ဓာတ္သားေမြသရီေတာ္တို႔ကို ထည့္သြင္းဌာပနာရာေစတီကို ဓာတုေစတီဟု ေခၚဆိုရသည္။


ယခုေခတ္၌ ေဖာ္ျပပါ (၂)နည္းကိုေပါင္းစပ္၍-
၁။ ပရိေဘာဂ ေစတီ၊
၂။ ဥဒၵိႆ ေစတီ၊
၃။ ဓာတု ေစတီ၊
၄။ ဓမၼ ေစတီ-ဟု ၄-မ်ိဳး ေခၚေဝၚသံုးစြဲၾကကုန္၏။

ဘုရားရွင္သည္ ပုဂၢိဳလ္တိုင္း၏ အရိုးဓာတ္ စသည္တို႔ကို ဌာပနာ၍ ေစတီတည္ရန္ ခြင့္ျပဳေတာ္ မမူပါေခ်။
* သဗၺညဳဘုရားရွင္၏ ဓာတ္ေတာ္ စသည္မ်ား၊
* ပေစၥကဗုဒၶ၏ သရီရဓာတ္ေတာ္မ်ား၊
* ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္၏ သရီရဓာတ္ေတာ္မ်ား၊
* စၾကာမင္း၏ အရိုးဓာတ္တို႔ကိုသာ ေစတီတည္ထိုက္၊ တည္ေကာင္းတည္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း မိန္႔ေတာ္မူသည္ကို သုတ္မဟာဝါပါဠိေတာ္, အဂၤုတၱိဳရ္ပါဠိေတာ္တို႔၌ ေတြ႔ႏိုင္ေလသည္။

ေစတီေတာ္မ်ား၏ ပံုသဏၭာန္မ်ားမွာ ေခါင္းေလာင္းပံု၊ စပါးရိုးပံု၊ ေကာက္ရိုးပံုသဏၭာန္၊ေရျမႇဳပ္ပံု၊

ျမင္းမိုရ္ေတာင္ပံု၊ လျခမ္းထက္ဝက္ပံု၊ ပဒုမၼာၾကာပန္းပံု စသည္ျဖင့္ တိုင္းျပည္၏ ယဥ္ေက်းမႈအလိုက္ အမ်ိဳးမ်ိဳး တည္ေဆာက္ၾက၏။

ေစတီ, ပုထိုး တည္ထားကိုးကြယ္ေသာ အေလ့အထမွာ ဘုရားပြင့္ရာကမၻာတိုင္း အလြန္ေရွးက်လွျပီျဖစ္ေသာ ကမၻာအဆက္ဆက္ကပင္ ရွိခဲ့ဖူးေၾကာင္း ဗုဒၶဝံသပါဠိ၊ ဗုဒၶဝံသ႒ကထာ စသည့္က်မ္းဂန္တို႔၏ အဆိုအမိန္႔ျဖင့္ သိႏိုင္ေလသည္။

ေဂါတမဘုရားရွင္လက္ထက္တြင္ ဘုရားရွင္ကိုယ္စား ေစတီ, ပုထိုးမ်ားႏွင့္ သာဝကတို႔၏ ဓာတ္ေတာ္မ်ား ဌာပနာေသာ ေစတီ, ပုထိုးအမ်ားအျပား တည္ရွိခဲ့သည္။ ထိုေစတီေတာ္မ်ားအနက္

 တာဝတႎသာနတ္ျပည္မွ စူဠာမဏိေစတီသည္ ေဂါတမဘုရားလက္ထက္တြင္ အစဆံုးေစတီျဖစ္သည္။

အေလာင္းေတာ္သည္ ကပိလနန္းျမိဳ႔ေတာ္မွ ေတာထြက္ခဲ့ရာ ယူဇနာ (၃၀) ကြာလွမ္းသည့္ အေနာ္မာျမစ္တဖက္ သဲေသာင္ေပၚတြင္ ဥေသွ်ာင္ေတာ္(ဆံေတာ္ကို) သံလ်က္ျဖင့္ ျဖတ္ေတာ္မူ၍

ဘုရားျဖစ္မည္မွန္လွ်င္ ေကာင္းကင္၌ တည္ေစသတည္းဟု ဓိ႒ာန္၍ ပစ္ေျမႇာက္ေတာ္မူလိုက္၏။ အေလာင္းေတာ္၏ ဥေသွ်ာင္ေတာ္သည္ တစ္ယူဇနာကြာေသာေကာင္းကင္၌ ပန္းဆိုင္းပမာ တည္ေနေလသည္။

သိၾကားမင္းသည္ ဥေသွ်ာင္ေတာ္ျမတ္ကို ရတနာကလာပ္ျဖင့္ ပင့္ယူကာ တာဝတႎသာနတ္ျပည္၌ (၃)ယူဇနာအျမင့္ရွိေသာ ေစတီတည္လ်က္ ဌာပနာကိုးကြယ္ခဲ့သည္။ ယင္းေစတီ၌ စြယ္ေတာ္၊ လက္ယာညႇပ္ရိုးေတာ္တို႔ ကိန္းဝပ္ေတာ္မူခဲ့သည္။

တဖန္ အေလာင္းေတာ္သည္ မိမိဝတ္ဆင္ထားသည့္ ကာသိတိုင္းျဖစ္ ပုဆိုးအဝတ္ေတာ္၌ ဤကာသိတိုင္းျဖစ္ အယတ္ေတာ္သည္ ေကာင္းလြန္းလွသည္။

 အဖိုးတန္လြန္းလွသည္။ ေခ်ာေမြ႔လြန္းလွသည္။ လွပလြန္းလွသည္။ အေရာင္တလွ်မ္းလွ်မ္းျဖင့္လည္း ရဟန္းတို႔အား မသင့္ေလ်ာ္ပါေခ်-ဟု ၾကံစည္စဥ္းစားစဥ္

 မိတ္ေဆြ ဃဋိကာရျဗဟၼာသည္ ပရိကၡရာ ၈-ပါးကို ယူေဆာင္ခဲ့၍ အေလာင္းေတာ္ျမတ္အား ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းေလသည္။

အေလာင္းေတာ္သည္ ဃဋိကာရျဗဟၼာ လွဴဒါန္းေသာ သကၤန္းျဖင့္ ရဟန္းအသြင္ယူကာ ပုဆိုးအစံုကို ေကာင္းကင္သို႔ ပစ္ေျမႇာက္ေတာ္မူျပန္သည္။

မဟာျဗဟၼာသည္ ပုဆိုးအစံုကို ပင့္ယူ၍ ျဗဟၼာျပည္၌ ရတနာအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ျဖင့္ျပီးေသာ (၁၂)ယူဇနာ အျမင့္ ေစတီတည္၍ ဝတ္လဲေတာ္ကို ဌာပနာကာ ကိုးကြယ္ခဲ့ေလသည္။

ထိုေစတီသည္ ျဗဟၼာ့ျပည္မွ ဒုႆေစတီျဖစ္ေလသည္။ လက္ဝဲညႇပ္ရိုးေတာ္ဓာတ္လည္း  ျဗဟၼာ့ျပည္၌ ကိန္းဝပ္ေၾကာင္း ျဗဟၼေလာေကစဝါမကံ-ဟူေသာ ဗုဒၶဝံသပါဠိျဖင့္ သိသာသည္။

မဇၩိမေဒသ၊ ဂယာျမိဳ႔မွ (၇)မိုင္အကြာ၌ တည္ရွိေသာ ေဗာဓိပင္သည္လည္း ဘုရားရွင္ႏွင့္အတူ ဖြားျမင္ခဲ့ေသာ ဖြားဖက္ေတာ္ ကိုးကြယ္ရာ ပရိေဘာဂေစတီျဖစ္ျပီး ပလႅင္ေတာ္မွာ ဘုရားျဖစ္ခါနီးတြင္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ပရိေဘာဂေစတီပင္ ျဖစ္ေလသည္။

ျမတ္စြာဘုရား၏ ဓာတ္ေတာ္မ်ားမွာ ဘုရားျဖစ္စကပင္ ေလာကအတြင္း ပ်ံ႔ႏွံ႔ကိန္းဝပ္ တည္ရွိေတာ္မူကုန္၏။ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူျပီးေနာက္ ေဗာဓိပင္အနီး၌

ခုနစ္သတၱာဟ (၄၉)ရက္ သီတင္းသံုးေတာ္မူခိုက္ ျမန္မာျပည္ ေအာက္ပိုင္း ရာမညတိုင္း၊ ဥကၠလာပဇနပုဒ္ (အသိတဥၨနျမိဳ႔)မွ လွည္းငါးရာျဖင့္လာေသာ တပုႆ ႏွင့္ ဘလႅိက ကုန္သည္ညီေနာင္တို႔သည္

ပ်ားမုန္႔ဆုပ္ႏွင့္ မုန္႔ၾကြက္က်စ္တို႔ကို လွဴဒါန္း၍ သရဏဂံုေဆာက္တည္ျပီး ကိုးကြယ္ရာေတာင္းေသာအခါ ဘုရားရွင္က ဆံေတာ္ရွစ္ဆူ ေပးသနားေတာ္မူ၏။

မိမိတို႔ဇနပုဒ္သို႔ေရာက္၍  အဆိုပါ ဆံေတာ္ရွစ္ဆူကို ဌာပနာ၍ ေစတီတည္ၾကေလသည္။ ထိုေစတီကား ယခုအခါ ရန္ကုန္ျမိဳ႔ရွိ ေရႊေတာင္ႀကီးတမွ် ခမ္းနားလွသည့္ ေရႊတိဂံု ေစတီေတာ္ႀကီးပင္ ျဖစ္၏။

ဘုရားရွင္သည္ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူ၍ ၉-လေျမာက္ ျပာသိုလ္ျပည့္ေန႔တြင္ သီဟိုဠ္ကၽြန္းသို႔ ၾကါေတာ္မူ၍ ဘီလူးတို႔အား တရားေဟာ၍ ကၽြတ္တန္းဝင္ေစေတာ္မူခဲ့သည္။ မဟာသုမနနတ္မင္း၏ေလွ်ာက္ထားခ်က္အရ

 ဆံေတာ္တစ္ဆုပ္ ခ်ီးျမႇင့္ေတာ္မူသည္။ ယင္းကို ဌာပနာ၍ ေစတီတည္ခဲ့ၾကရာ ယင္းေစတီသည္ မဟီယဂၤဏေစတီ-ဟု ယေနပတိုင္ သာသနာတြင္ ထင္ရွားေလသည္။

၅-ဝါေျမာက္တြင္လည္း သီဟိုဠ္နာဂဒီပသို႔ ၾကြေရာက္၍ ပတၱျမားပလႅင္အတြက္ စစ္ျဖစ္ၾကသည့္ စူေဠာဒရ၊ မဟာဒရ နဂါး တူအရီးတို႔အား ေခ်ခၽြတ္ေတာ္မူခဲ့သည္။ ပတၱျမားပလႅင္ကို အလွဴခ့၍ သီတင္းသံုးေတာ္မူခဲ့သည္။

နဂါးတို႔သည္ ပတၱျမားပလႅင္ကို ဌာပနာ၍ ေစတီတည္ခဲ့ရာ ယင္းေစတီေတာ္သည္ နာဂဒီပေစတီဟု ထင္ရွားေလသည္။

မဟာသကၠရာဇ္ (၁၄၈)ခုႏွစ္ ကဆုန္လျပည့္၊ အဂၤါေန႔တြင္ ဘုရားရွင္ ပရိနိဗၺာန္စံဝင္ေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ အေလာင္းေတာ္ကို မီးသျဂိဳဟ္ျပီး မီးမ်ားျငိမ္းသြား၍ ေရႊတလားႀကီးဖြင့္လိုက္ေသာအခါ ျပိဳးျပိဳးျပက္ျပက္ အေရာင္မ်ား

 ထြက္ေနေသာ ဓာတ္ေတာ္ (၁)တင္းသား က်န္ပါသည္။

၁။ ေသြးကျဖစ္လာေသာ ဓာတ္ေတာ္ဆုိလွ်င္ အနီေရာင္ ျဖစ္ပါသည္။
၂။ အရိုးကျဖစ္ေသာ ဓာတ္ေတာ္ဆိုလွ်င္ အျဖဴေရာင္ ျဖစ္ပါသည္။
၃။ အသား၊ အသည္း၊ အဆုတ္၊ ႏွလံုးကျဖစ္ေသာ ဓာတ္ေတာ္ဆိုလွ်င္ အညိဳေရာင္ျဖစ္ပါသည္။

လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္ႏွစ္ေထာင့္ငါးရာ ေခတ္အခါက ကုသိနာရံုအရပ္မွာ တစ္စိတ္ဆိုလွ်င္ ႏွစ္ျပည္ပဲ ရွိပါသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာကဲ့သို႔ ေလးျပည္တစ္စိတ္ မေခၚပါ။ ႏွစ္ျပည္ကို တစ္စိတ္ဟု ေခၚပါသည္။

ထိုဓာတ္ေတာ္ (၈)စိတ္တို႔ကို ေဒါဏပုဏၰားသည္ အသီးသီးေဝငွေလသည္။

ဓာတ္ေတာ္ေဝစုရေသာ မင္းတို႔သည္ အသီးသီး ေစတီတည္ၾကသည္မွာ (၁၀)ဆူ အေရအတြက္ရွိသည္။
၄င္းတို႔မွာ---
၁။ ရာဇျဂိဳဟ္ျပည္၌ ၁-ဆူ
၂။ ေဝသာလီျပည္၌ ၁-ဆူ
၃။ ကပလဝတ္ျပည္၌ ၁-ဆူ
၄။ အလႅကပၸျပည္၌ ၁-ဆူ
၅။ ရာမရြာ၌ ၁-ဆူ
၆။ ေဝဌဒီပကတိုင္း၌ ၁-ဆူ
၇။ ပါေဝယ်ကတိုင္း၌ ၁-ဆူ
၈။ ကုသိနာရံု၌ ၁-ဆူ
(ယင္း ေစတီ ၈-ဆူကို ဓာတ္ေတာ္ တစ္စိတ္သားစီ  ဌာပနာသည္)။
၉။ ပိပၸလိတိုင္း၌ မီးေသြးဌာပနာ ၁-ဆူ
၁၀။ ေဒါဏပုဏၰား ဓာတ္ေတာ္ျခင္သည့္ ျပည္ေတာင္း ဌာပနာ၍ တည္ေသာေစတီ ၁-ဆူ အားျဖင့္ ၁၀-ဆယ္တို႔ ျဖစ္ကုန္၏။

မီးမေလာင္ဘဲနဲ႔ က်န္ေနေသာ ဓာတ္(၇)ပါး ရွိပါသည္။
နဖူးသင္းက်စ္ရိုး ၁-ခု
ညႇပ္ရိုး ၂-ေခ်ာင္း
စြယ္ေတာ္ ၄-ဆူ ဤ (၇)ခုတို႔သည္ မပ်က္မစီး တစ္သားတည္း တည္ရွိေနပါသည္။ ပါဠိလို အသမၻိႏၵဓာတု-ဟုေခၚပါသည္။ ပင္ကို သရီရကာယျဖစ္ေသာ အေသြး၊ အသား၊ အရိုးေတာ္မ်ားသည္

အလံုးကေလး (ဓာတ္ေတာ္) ျဖစ္သြားခဲ့၍ ပါဠိဘာသာအားျဖင့္ သမၻိႏၵဓာတု-ဟုေခၚသည္။

* သိၾကားမင္းသည္ ေဒါဏပုဏၰား၏ ေခါင္းေပါင္းထဲ ညႇပ္ထားေသာ လက္ယာအထက္ စြယ္ေတာ္တစ္ဆူကို ယူ၍ တာဝတႎသာနတ္ျပည္မွ စူဠာမဏိ္ေစတီ၌ ဌာပနာ၍ ကိုးကြယ္သည္။


* ေဇယ်ေသန နဂါးမင္းသည္ ျပာႏွင့္ဖံုးထားေသာ လက္ယာေအာက္ စြယ္ေတာ္ကို တန္ခိုးျဖင့္ပင့္ယူ၍ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားစြာ ကိုးကြယ္ေလသည္။ ယင္းစြယ္ေတာ္သည္ ေနာက္-သီဟိုဠ္ကၽြန္း၊ ပုလတၳိပုရျမို႔ ေသာမာယတီ၌ ကိန္းဝပ္သည္ဟု အဆိုရွိသည္။


* ဂႏၶာရတိုင္း၌ေနဖူးေသာ ဗ်ာဒိတ္ေတာ္ရ ရဟန္းေတာ္တပါးသည္ ေဒါပုဏၰား ခါးပိုက္ထဲထည့္ထားသည့္ လက္ဝဲအထက္ စြယ္ေတာ္တဆူကို ကုသိုလ္စိတ္ျဖင့္ ပင့္ယူ၍ ဂႏၶာရတိုင္း၊ ေစတိယေတာအုပ္၌

ေစတီတည္ထား ကိုးကြယ္ခဲ့ေလသည္။ ဂႏၶာရတိုင္းသို႔ ေရာက္သြားေသာ စြယ္ေတာ္သည္ ဂႏၶာရတိုင္း သာသနာပ်က္ေသာအခါ တရုတ္ျပည္မွ ဘုန္းႀကီးမ်ား လာပင့္သြားသည္။


* အရွင္သာရိပုတၱရာ၏တပည့္ ေခမာမည္ေသာ ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္သည္ ေခါင္းတလားကို မဖြင့္ခင္ကပင္ လက္ဝဲေအာက္စြယ္ေတာ္ကို တန္ခိုးျဖင့္ပင့္၍ ျဗဟၼဒတ္မင္းသို႔ အပ္ႏွင္းခဲ့သည္။


* ကလိဂၤတိုင္းမွာ စစ္ျဖစ္၍ ေစတီ, ပုထိုးမ်ား အကုန္လံုး အဖ်က္ဆီးခံရေသာအခ်ိန္မွာ မင္းသမီးတပါးက ဆံထံုးထဲထည့္ျပီး ပင္လယ္ထဲ သေဘၤာႏွင့္ထြက္ေျပးကာ သီဟိုဠ္သို႔ ပို႔လိုက္သည္။

ယခုအခါ သီဟိုဠ္ကၽြန္း ကႏၷီအမည္ရွိေသာျမိဳ႔၌ ကိန္းဝပ္ေတာ္မူလ်က္ ရွိပါသည္။

ဗုဒၶဘာသာတရားကို ရိုေသကိုင္းရႈိင္းေသာ ဘုရင္မ်ားသည္ ႏိုင္ငံအရပ္ရပ္၌ ေစတီတည္ျပီး ျငိမ္းေအးေသာ ဗုဒၶဓာတ္ေတာ္ကို ဌာပနာတည္ထားကိုးကြယ္ၾကသည္။
အေသာကမင္းလက္ထက္ ေရာက္ေသာအခါ ဓာတုေစတီ (၈)ဆူသည္ ႏွစ္(၂၀၀)ၾကာျပီျဖစ္ေသာေၾကာင့္
ေဆြးျပီးျပိဳက်ခဲ့ပါသည္။ ခ့်ဳထဲ၊ ေတာထဲ ေရာက္ကုန္ပါသည္။ အေသာကဘုရင္သည္ ေန႔စဥ္ အိႏၵိယျပည္ကို သြားျပီး ေစတီေတာ္မ်ားကို ရွာပါသည္။ အေသာကဘုရင္ႏွင့္ ျမတ္စါာဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံျပီးၾကားမွာ ႏွစ္ေပါင္း (၂၀၀)ၾကာပါသည္။

ဓာတ္ေတာ္မ်ားကို ျပန္တူးရာ တစ္တင္းသား အကုန္လံုး ျပန္ရပါသည္။

ရွစ္ဆူေသာေစတီေတာ္မ်ားထဲမွ ဓာတ္ေတာ္တစ္တင္းကို (၈၄၀၀၀)ပံုျပီးအသီးသီးျဖန္႔ျပီး ဌာပနာတို္က္မွာ ထားေသာအခါ ကမၻာေျမႀကီးေပၚမွာ ဘုရားဓာတ္ေတာ္မ်ား ျပန္႔သြားပါသည္။ ေစတီေပါင္း (၈၄၀၀၀)တည္ေဆာက္ခဲ့ရာ ယခုတိုင္ ဖူးျမင္ႏိုင္ပါေသးသည္။

သက္ေတာ္ထင္ရွား ဘုရားရွင္ႏွင့္မျခား ေစတီေတာ္၌ ၾကည္ညိဳစိတ္ထားပါလွ်င္ တူညီေသာအက်ိဳးမ်ား ရရွိႏိုင္ေၾကာင္း ဝိမာနဝတၳဳပါဠိေတာ္တို႔၌ လာရွိပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ေျမာက္ျမားလွစြာေသာ ကမၻာအရပ္ရပ္ရွိ ေစတီ, ပုထိုး တို႔ကို ဘုရားတပည့္ေတာ္တို႔သည္ အရပ္ဌာနအားလံုးတို႔၌ တည္ရွိေသာ အလံုးစံုေသာ ဓာတ္ေတာ္ကိန္းေအာင္ ေစတီေတာ္အေပါင္းကို၄င္း၊

သာရီရိကေမြေတာ္ႏွင့္ မဟာေဗာဓိပင္အေပါင္းကို၄င္း၊ အလံုးစံုေသာ ဆင္းတုေတာ္ဟူ အဆူဟူသမွ်ကို၄င္း ေန႔,ညဥ့္မျပတ္ အခါခပ္သိမ္း ဆယ္လက္ေျမႇာက္မိုး ရွိခိုးဦးခ် ကန္ေတာ့ၾကပါကုန္စို႔-ဟူ၍ အၾကံျပဳလ်က္.....


ဘဏ္အရာရွိေဟာင္း တဦး
(ဂမၻီရ ၂၀၀၉-ဇူလို္င္လ) 
http://www.mawluu.com/ မွ တဆင့္ကူးယူတင္ျပသည္။